نام به لیمو برای خیلی از افراد آشناست. گیاهی که اگر بخواهیم ریشه رویش آن را پیدا کنیم، باید به کشورهای آمریکای جنوبی مانند شیلی و پرو سفر کنیم.
این گیاه به طور وسیع در باغ های کشورهای اروپایی نیز کشت می شود...
این گیاه امروزه در شمال کشورمان نیز کشت می شود و گونه های بومی ای نیز از جنس Lippia در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری وجود دارند.
به لیمو، درختچه ای است خزان پذیر از خانواده شاهپسند که ارتفاع آن به ۳ تا ۵ متر نیز می رسد. برگ های این گیاه به صورت کشیده و به رنگ سبز کمرنگ هستند و به صورت دسته های سه تایی روی ساقه شان قرار می گیرند. گل های این گیاه به رنگ بنفش کمرنگ به صورت گل آذین پانیکول در انتهای ساقه وجود دارند.
به لیمو برای رشد به هوای گرم، نور فراوان و رطوبت بالا نیاز دارد و به سرما حساس است. برای رشد به خاک هایی با بافت سبک نیازمند است و pH خاک مناسب برای این گیاه ۵/۶ ذکر شده است.
قلمه زدن در فصل تابستان بهترین روش برای تکثیر به لیمو است. بهتر است جهت ریشه دار شدن قلمه ها، آنها را مدتی در زیر سایبان قرار دهیم.
برگ ها و پیکر رویشی تازه این گیاه، حاوی اسانسی است که بوی لیمو می دهد و آنچنان عطر دلنشینی دارد که همیشه به عنوان یک گیاه معطر در باغ های سلطنتی اسپانیا کشت می شده است. ترکیب اصلی اسانس به لیمو سیترال است.
به لیمو خواص درمانی زیادی دارد. این گیاه دارای خاصیت تب بر، مسکن، ضدنفخ، موثر در هضم غذا و آرامش بخش است.
اگر بخواهیم به اعصابمان کمی آرامش بدهیم، کافی است مقداری چای به لیمو بنوشیم. این دم کرده فوق العاده آرام بخش و تسکین دهنده اعصاب است. اسانس این گیاه در صنایع غذایی و در تهیه انواع عطر و ادکلن بسیار کاربرد دارد. به لیمو یکی از گیاهانی است که امروزه در باغ های آروماتیک کشورهای اروپایی به وفور کشت می شود.